پل شهرستان قدیمی ترین پل بر روی زاینده رود در ایران است . پایه های آن مربوط به قرن سوم تا هفتم میلادی و دوره ساسانی است اما بالای آن در قرن دهم توسط آل بویه و سرانجام طی قرن یازدهم در دوره سلجوقی تجدید بنا شد . بطور کلی سبک معماری آن ساسانی است . پل در دو شکل منحنی وار ساخته شده بود . جزء منحنی عمودی به معنای نقطه وسط پل در بالاترین قسمت است . منحنی افقی یک خمیدگی به سمت غرب ایجاد می کند که تقویت کننده آن در مقابل جریان رودخانه است . این پل 107.8 متر طول دارد و میانگین عرض آن 5.2 متر است و دارای دو سطح طاق می باشد ، 13 طاق در پایین و 8 طاق در بالا . سدبند های بلندتر ، عبور آب را هنگام سیل ها تسریع می بخشند ، بنابراین فشار را از روی سازه برمی دارند . درحدود 100 متر دورتر از پل ، اخیرا” زاینده رود به سمت جنوب منحرف شده و یک دریاچه مصنوعی در اطراف پل بمنظور محافظت در برابر آسیب بیشتر ساخته شده است .