الموت یک قلعه کوهستانی واقع در منطقه الموت در جنوب استان گیلان نزدیک منطقه رودبار بود ، تقریبا” 100 کیلومتر از تهران فاصله دارد . این نام به معنی “آشیانه عقاب” است.
الموت تحت رهبری حسن صباح بین سالهای 1090 و 1256 به محل فعالیت شدید شیعیان اسماعیلی نزاریه به همراه یک شاخه کوچکتر بنام حشاشین ، تبدیل شد. در طول دوره قرون وسطی این قلعه به عنوان دژ اصلی دولت اسماعیلیلان نزاری عمل می کرد. در سال 1256 کنترل قلعه به دست مغول های مهاجم افتاد و منابع کتابخانه معروف آن وقتی که کتابخانه قلعه به سوختن محکوم شده بود ، توسط عطا ملک جوینی مستوفی دربار مغول نابود شد. بنابراین منابع تاریخ و اندیشه اسماعیلیان در این دوره از دست رفتند و بیشتر منابع موجود توسط مخالفان آنها نوشته شده است.