در سراسر مناطق خشک ایران، زیستگاه های کشاورزی و دائمی توسط سیستم قنات باستانی و هدایت آب در طول تونلهای زیرزمینی بواسطه گرانش ، اغلب به طول بیش از چندین کیلومتر ، پشتیبانی می شود . یازده قنات به نمایندگی از این سیستم شامل مناطق استراحت کارگران، مخازن آب و آسیاب وجود دارند. سیستم مدیریت عمومی سنتی هنوز در محل ، تقسیم آب بصورت پایدار و متوازن را ممکن می سازد . قنات نمونه ای استثنایی از سنت های فرهنگی و تمدن در مناطق بیابانی با آب و هوای خشک است .