میدان عتیق یا میدان کهنه ، برای قرنها نقطه مرکزی اصفهان بود، در قرن یازدهم وقتی که اصفهان پایتخت سلسله سلجوقی بود، میدان اصلی و مرکز زندگی اجتماعی و تجارت بود. این میدان کانون مرکزی مهم شهر بود تا وقتیکه میدان نقش جهان در قرن هفدهم بوجود آمد. اما حتی در همان زمان ، میدان عتیق اهمیتش را بعنوان مرکز فعالیتهای جزئی شهر حفظ کرده بود. همراه با مسجد جامع در شمال ، بازار قیصریه در غرب ، آرامگاه هارون ولایت و مسجد علی در جنوب ، و کاخهای سلجوقی در شرق ، میدان کهنه بعنوان یک نمونه اولیه برای میدان نقش جهان با شکوه بکار رفت که شاه عباس اول در مجاورت آن ساخت.