آرامگاهی به بلندی 53 متر ، در سال 386 برای قابوس ابن وشمگیر ، اهل قلم و حاکم آل زیار ، در نزدیکی خرابه های باستانی شهر “گرگان” در شمال شرقی ایران بنا شده است ، شاهدی بر تبادل فرهنگی بین عشایر آسیای میانه و تمدن های باستانی ایران می باشد . برج تنها مدرک باقیمانده گرگان می باشد ، مرکز سابق هنر و علم که طی حمله مغول در قرن هشتم نابود شد . این یک نمونه برجسته از فن آوری مبتکرانه معماری اسلامی است که ساختمان ” خاجی ” در ایران ، آناتولی و آسیای مرکزی را تحت تاثیر خود قرار داده است . ساخته شده از آجر بدون لعاب ، اشکال هندسی پیچیده بنای تاریخی ، استوانه ای مخروطی شکل به قطر 15.5 تا 17 متر و سقف آجر مخروطی ، همگی نشان دهنده تکامل ریاضیات و علوم در جهان اسلام در هزاره اول میلادی است.