زیارتگاه شاه عبدالعظیم در ری واقع است. این زیارتگاه مقبره عبدالعظیم ابن عبدالله الحسنی است . شاه عبدالعظیم از نوادگان نسل پنجم حسن ابن علی و همراه محمد التقی بود. پس از وفات در قرن نهم اینجا به خاک سپرده شد.
مجاور حرم در مجموعه ، آرامگاه امامزاده طاهر(پسر چهارمین امام شیعیان امام سجاد) و امامزاده حمزه (برادر هشتمین امام شیعیان امام رضا) قرار دارند.
عبدالعظیم به دلیل آزار و اذیت به ری مهاجرت کرد و به دنبال آن در آنجا درگذشت. تکه کاغذی در جیبش یافته شد که اصل ونسب او را تعیین می کند : “عبدالعظیم پسر عبدالله پسر علی پسر حسین پسر زید پسر حسن ابن علی” . شاه عبدالعظیم توسط امام رضا به ری فرستاده شد. سفر او پرمشقت بود اما او با موفقیت به آنجا رسید و پیغام امام را نحویل داد. او یکی از افراد وارسته زمان خود بود. در طول سفر خود بسیاری از جاسوسان خلیفه عباسی المتوکل کوشیدند تا او را دستگیر کنند اما شکست خوردند.
طراحی
کل بنا شامل یک درگاه با ایوانی بلند آینه کاری شده ، چندین صحن ، گنبد طلایی ، دو مناره کاشی کاری شده ، ایوان ، مقبره و مسجد است.
درب منبت کاری شده نزدیک آرامگاه ناصرالدین شاه (این مکان قبل از تبدیل به مقبره ، مسجد هلاکو نامیده می شده) که با تاریخ 1450 مطابقت دارد بطور مثال حکومت شاهرخ بهادر تیموری ، به منزله یکی از آثار تاریخی این بنا می باشد.
دو درب آهنی عتیقه که با کتیبه های کوفی حکاکی شده اند در این آستانه یافت می شوند که بنظر می رسد قدیمی ترین بقایای این بنا و متعلق به دوره سلجوقی باشند. اما در حال حاضر این دو درب و کتیبه های آنها با تاریخ 1538 مطابقت دارد. علاوه بر این یک درب منبت کاری شده وجود دارد که قبلا” در قسمت شمالی ایوان امامزاده حمزه نصب شده بود.
این درب دارای کتیبه ای با خوشنویسی ثلث به تاریخ 1512 است. گنبد این بنا به دستور مجد الملک رادستانی قمی ساخته شده بود و بعد از آن طلا اندود شده است . ایوان و درگاه این بنا مربوط به سلطنت شاه طهماسب اول صفوی است. مقبره نقره اندود به دستور فتحعلیشاه قاجار ساخته و نصب شده است. آینه کاری ، نقاشی ها و تذهیب بنا متعلق به قرن نوزدهم است. هنوز مرمت هایی در بنای مقدس این مجموعه در حال انجام است . مجاور این مقبره مقدس قبرهای دیگری وجود دارند که متعلق به شاهان قاجار و علمای مذهبی و دیگر شخصیتها می باشند.