در قرن نهم تا یازدهم بنا نهاده شده است . این مکان گوشه نشینی معنوی در سنت تصوف ، از شکل های معماری سنتی ایرانی برای به حداکثر رساندن بکارگیری فضای قابل دسترس به منظور جای دادن انواع کارکردها( شامل کتابخانه ، مسجد ، مدرسه ، آرامگاه ، آب انبار ، درمانگاه ، آشپزخانه ، نانوایی و برخی دفاتر) بهره می گیرد .مسیر رسیدن به حرم شیخ به هفت بخش تقسیم شده که هفت مرحله فلسفه صوفی را نداعی می کند ، توسط هشت دروازه جدا شده ، که نشان دهنده هشت گرایش صوفیسم است . مجموعه شامل نماهای تزئینی غنی و فضای داخلی به همراه مجموعه قابل توجهی از محصولات عتیقه است . این به منزله یک مجموعه نادر از عناصر معماری اسلامی در قرون وسطی است .