سپید رود رودخانه ای با طول تقریبی 670 کیلومتر در شمال غربی ایران است و به سمت شمال شرق جاری شده و در رشت به دریای خزر می پیوندد . این رودخانه طولانی ترین رود پس از کارون است.
سپید رود یک شکاف آب از میان کوههای البرز ایجاد کرده است ، شکاف منجیل ، دو انشعاب سرچشمه را گرفته و این دره را بین تپه های تالش و دامنه اصلی البرز عریض می کند. این شکاف مسیر اصلی بین تهران و استان گیلان با زمینهای پست خزر آن را میسر می کند.
این رودخانه در بالای منجیل بعنوان قزل اوزن شناخته می شود . رودخانه بخاطر کمیت ماهی های آن بخصوص قزل آلای خزری معروف است.
در دره عریضی قبل از اینکه سپید رود به دریای خزر وارد شود شماری از کانالهای انتقال و آبیاری ایجاد شده اند ، بزرگترین آنها خمام و نو هستند . این رودخانه در سال 1962 توسط سد شهبانو فرح (سد منجیل) سد بندی شد که یک منبع 1.86 کیلومتر مکعبی ایجاد کرد و اجازه آبیاری 2380 کیلومتر مربع مازاد را می داد. این منبع واسطه برخی سیلابها و افزایش چشمگیر تولید برنج در این دلتا است . جزء برقی این سد 87000 کیلو وات برق تولید می کند. احداث این سد بواسطه کاهش جریان رود (ناشی از انحراف) ، افزایش دمای آب و کاهش دسترسی به غذا ، بویژه برای ماهیان خاویاری و همینطور ماهی قزل آلای خزری تاثیر منفی داشت .
این رودخانه در روزگار باستان با نام ماردوس و آماردوس شناخته می شد. در دوره هلنیستی ،در قسمت شمال سپید رود قبیله کادوسی سکونت داشتند.